Filmy kłamstwo, samotność

Detroit, lata 60. Curtis Taylor (Jamie Foxx), sprzedawca samochodów, marzy o założeniu własnej wytwórni muzycznej. Potrzebuje talentu, odpowiedniego punktu muzycznego, który mógłby z sukcesem sprzedać. Na lokalnym konkursie talentów pojawiają się trzy przyjaciółki: Denna, Lorrell i główna wokalistka Effie. Pragną spełnić swoje marzenia i stać się sławne. Dostrzega je Curtis i załatwia im chórowy śpiew dla Jamesa "Thundera" Eaely'ego, który czaruje ludzi mieszanką soul i rock'n'rolla.

Doktor Tess Coleman nie od dziś ma kłopoty z porozumieniem się ze swoją nastoletnią córką, Anną. Lekceważy jej marzenia o muzycznej karierze, nie darzy też sympatią jej chłopaka, Jake’a. Za to dziewczyna nie akceptuje narzeczonego matki, którego uważa za nudziarza i sztywniaka. Pewnego dnia, za sprawą magicznego działania chińskich ciasteczek z wróżbą, matka i córka zamieniają się ciałami – matka nieoczekiwanie przybiera postać nastolatki, a córka uwięziona zostaje w skórze czterdziestokilkuletniej kobiety.

Głównym bohaterem filmu jest znany choćby z „Bezdroży” amerykański aktor Paul Giamatti, który gra tutaj samego siebie. Giamatti rozczarowany swoim życiem i wypalony wewnętrznie, nie potrafi skupić się na swojej najnowszej teatralnej roli w czechowowskim „Wujaszku Wani”. Dlatego postanawia oddać swoją duszę do popularnej ostatnio przechowalni i sprowadzić zamiast niej inną, bardziej pomocną przy jego pracy – duszę z Rosji. Fakt, że dusza Giamatti’ego wygląda jak ciecierzyca to tylko pierwsza z serii ironicznych niespodzianek, jakie czekają na bohatera.

Rozczarowany życiem prawnik podejmuje się funkcji trenera szkolnej drużyny zapaśniczej. Wkrótce odkrywa w niej kandydata na przyszłego mistrza, ale na drodze staje mu matka chłopaka, która postanawia wykorzystać sukces syna do własnych celów.

Kręgosłupem formalnym filmu są stylizowane na dokument monologi kilku kobiet. Z tych „solowych etiud” powstaje pełnowymiarowa „kolekcja” – nomen omen – psychologicznych „sukienek”. Nie są to jednak portrety, raczej opisy newralgicznych momentów życia. To najbardziej z możliwych kameralne zderzenie czasu z przestrzenią. Czas „materializują” oniryczne, bardzo malownicze impresje, z pozoru niezwiązane z opowieściami kobiet; są jednak bodaj najistotniejszymi kontrapunktami filmowej opowieści. Poetyckie „obrazki” przekazują to co niewypowiedziane wprost przez bohaterki filmu. Nieobecna „fabularność” nie zwalnia opowieści – każda z postaci, wykreowana przez czołówkę polskich aktorek, jest zaskakująco dynamiczna, udramatyzowana, niezwykle wiarygodna, wręcz przeszywająca. Całość wieńczy zaskakująca pointa, kontrowersyjne „ujawnienie obecności” tajemniczego katalizatora kobiecych zwierzeń. Kim jest? Ślepym losem? Nieobliczalnym wyrzutem sumienia? Kimś, z natury rzeczy, rodzaju męskiego? Odpowiedzi na te tajemnicze pytania trzeba szukać aż do ostatniej sceny, ostatniego kadru filmu.

Will Freeman (David Walton), po napisaniu hitowej piosenki, został obdarzony wolnym czasem, wolną miłością oraz wolnością od wszelkich trosk finansowych. Jest bezrobotnym singlem i jest mu z tym dobrze. Jednak jego idealnym światem zatrząsną nowi sąsiedzi: samotna matka Fiona (Minnie Driver) i jej 11-letni syn Marcus (Benjamin Stockham).

Kate to samotna matka, która nie poddaje się przeciwnościom losu. Pracuje na dwie zmiany, prowadzi dom i uczy się do egzaminów, by dostać wymarzoną pracę. Tymczasem zostaje zatrudniona do sprzątania jachtu, należącego do playboya otoczonego supermodelkami i służbą. Choć Leo jest dziedzicem wielkiej fortuny, nie zamierza zapłacić jej ani grosza. Kate dostaje szansę rewanżu, gdy w trakcie nocnej imprezy rozpieszczony milioner wypada za burtę i traci pamięć. Przekonuje go, że od lat są małżeństwem i wprowadza w „prawdziwe życie” budowlańca z trójką dzieci. Sytuacja szybko wymyka się jej spod kontroli, bo beztroski macho zaczyna doskonale odnajdywać się jako tata i obowiązkowy mąż. Tymczasem Kate, ku swojemu zaskoczeniu, coraz bardziej ulega jego urokowi.

Film opowiada o grupie młodych nowojorczyków, którzy zbierają się w undergroundowym klubie "Shortbus", który cieszy się złą sławą z powodu kontrowersyjnej mieszanki sztuki, muzyki i polityki. Ich celem jest rozwiązanie problemów seksualnych w ich związkach.

Jane (Meryl Streep) to kobieta w kwiecie wieku, którą dopiero co mąż zostawił dla młodszej. Udało jej się pozbierać po rozwodzie i zaczęła żyć pełnią życia. Planując przebudowę domu poznaje uroczego architekta Adama (Steve Martin), dla którego nie jest obojętna. I na dodatek ma romans z żonatym mężczyzną! I to nie byle jakim, bo jej byłym mężem (Alec Baldwin)!

Becky Fuller (Rachel McAdams) zostaje nową producentką wykonawczą porannego programu "Daybreak", który cieszy się coraz mniejszą popularnością wśród widzów. Pomimo dużej kreatywności i pracowitości nie będzie jej łatwo podnieść oglądalność, skoro jednemu z prezenterów ubliża prowadzenie takiego programu.